HAY BUHAY AMERICA TALAGA BY: MAENG NI

Akala ng mga tao na nasa Pilipinas kapag nasa America ka akala nila madami ka ng pera. Ang toto, madami kang utang, dahil credit card lahat ang gamit mo sa pagbili no ng mga gamit mo. Kailangan mong gumamit ng credit card para magka-credit history ka, kase pag hindi ka umutang o wala kang utang, hindi ka pagkakatiwalaan ng mga kano. Pag wala kang credit card, ibig sabihin wala kang kapasidad magbayad.

Akala nila mayaman ka kase may kotse ka na. Ang totoo, kapag hindi ka bumili ng kotse sa America maglalakad ka ng milya-milya sa ilalim ng init ng araw o kaya sa snow. Walang jeppney, trycycle o padyak sa America.

Akala nila masarap ang buhay dito sa America. Ang totoo, puro ka trabaho kase pag di ka nagtrabaho, wala kang pangbayad ng bills mo sa kotse, credit card, ilaw, tubig, insurance, bahay at iba pa. Hindi ka na pwedeng tumambay sa kapitbahay kase busy din silang maghanap buhay pangbayad ng bills nila.

Akala nila masaya ka kase nagpadala ka ng pictures mo sa Disneyland, Seaworld, Six Flags, Universal Studios at iba pang attractions. Ang, totoo, kailang mo ngumiti kasi nagbayad ka ng $70+ para makarating ka dun, kailangan mo na naman ng 10 hours na suweldo mong pinangbayad sa ticket.

Akala nila malaki na ang kinikita mo kase dolya na sweldo mo. Ang totoo, malaki pagpinapalit mo ng peso, pero dolyar din and gastos mo sa America. Ibig sabihin ang dolyar mong kinikita sa presyong dolyar mo din gagastusin. And P15.00 na sardinas sa Pilipinas $1.00 sa America, ang isang paketeng sigarilyo sa Pilipinas P40.00, sa America &6.50, ang upa mo sa bahay na P10,000 sa Pilipinas, sa America $1,000++.

Akala nila buhay milyonaryo ka na kase ang ganda ng bahay at kotse mo. Ang totoo milyon and utang mo. Ang bago mong kotse 5 taon mong huhulugan. Ang bahay 30 taon mong huhulugan. Ibig sabihin, alipin ka ng bahay at kotse mo.

Madaming naghahangad na makarating sa America. Lalo na mga nurses, mahirap maging normal na manggagawa sa Pilipinas. Madalas pagod ka sa trabaho. Pagdating ng sweldo mo, kulang pa sa pagkain mo. Pero ganun di sa ibang bansa katulad ng America. Hindi ibig sabihin dolyar na ang sweldo mo, yayaman ka na, kailangan mo ding magbanat ng buto para mabuhay ka sa ibang bansa.

Isang malaking sacripisyo ang pagalis mo sa bansang pinagsilangan at malungkot iwanan ang mga mahal mo sa buhay. Hindi pinupulot ang pera dito o pinipitas. Hindi ako naninira ng pangarap, gusto ko lang buksan ang bintana ng katotohanan.

I received this through an e-mail from one of our batchmates. Lahat ng sinabi ng author ay totoo but it depends on how we handle our responsibilities and our situation in life. In my situation I still prefer to live here in the United States than in the Philippines. Hindi ko sinasabi na hindi ko mahal ang sarili kong bayan. I am much more secure here as all immediate members of my family are here in Maryland. My parents, all my brothers and sisters, nephews and nieces. What more important is also our health insurance and pension when we retire. I want to come back to the Philippines only for a vacation and to visit some of my relatives and of of course you batchmates. To Fely and Josie don't be scared to come and stay here in the United States. Hope to see both of you in San Diego in May.