Monday, November 23, 2009
Saturday, November 21, 2009
Highlights of the Meeting
The following were finalized:
Day 1 January 16 Thanksgiving Mass
Batch Picnic at Lovit Resort, Limay, Bataan
Day 2 January 17 PM Dinner Dance
Lou-Is Resort and Restaurant,Balanga , Bataan
AM Hiking to Gawad Kalinga and Breakfast
T - Shirt Red with Logo, to be worn during the mass and the picnic
(to be shouldered by each member)
Fund Collection will commenced on Tuesday, Nov. 24 3:00 pm
Other Concerns
_each member is entitled to one companion while the Balikbayans can
have their families with them.
_confirm your attendance for the food reservations and T shirts to Rolly as
soon as possible.
_Next Meeting December 5 -Julie's Hulo Potluck Lunch
I will post again for other developments.
Friday, November 20, 2009
Go Home Early
If this will work for the Japanese to increase their population, I wonder whether the opposite --- ask Filipinos to work more hours --- will serve to reduce the population explosion in the Philippines.
Japanese Bank gives staff early leave to make babies!
Thu, Nov 19 03:15 PM
London, Nov 19 (ANI): Japan's largest banking group, Mitsubishi UFJ (MUJF), is asking its employees to hit home early and have "family time" in a bid to reverse the nation's falling population and low birth rate.
The MUJF is among the handful of companies participating in the national campaign to increase Japan's population.
According to a female worker employed at the bank's Tokyo trading floor, the management felt that letting everyone off at 5.10pm rather than the usual 7pm would give time to couples to romance and reverse the population rates.
"The company is constantly telling us to do things, but I think this is the first time the corporate agenda has made its way to the bedroom," the Times quoted her as saying.
She added: "I'm not sure how many more babies will be conceived this week, but the bar next door to the headquarters should do well."
Japan's fertility rate - the average number of children born to each woman in the ages of 15 to 49 - of 1.3percent (2007 figures) is among the lowest in the world and almost a quarter of the country's population is aged over 65. (ANI)
Baliktanaw: Muling Alalahanin
Heto ang KAPAYAPAAN na alam natin noong wala pang KAUNLARAN
Si Nanay ay nasa bahay pag-uwi namin
galing sa paaralan;
Walang mga bakod at gate ang
magkakapit-bahay, kung meron, gumamela lang;
10 sentimos o diyes lang ang baon: singko sa
umaga, singko sa hapon;
Merong free ang mga patpat ng ice
drop: buko man o munggo.
Mataas ang paggalang sa mga guro at ang tawag sa
kanila ay Maestro/a:
Di binibili ang tubig, pwedeng
maki-inom sa di mo kakilala.
Malaking bagay na ang pumunta sa
ilog para mag-picnic, o kaya sa tumana;
Grabe na ang kaso pag napatawag ka sa
principal's office o kaya malaking kahihiyan kapag
bagsak ka sa exams;
Simple lang ang pangarap: makatapos,
makapag-asawa, mapagtapos ang mga anak...
Pwedeng iwan ang sasakyan at ibilin sa
hindi mo kakilala; wala namang lock ang mga jeep na
Willy's noon.
Mayroon kaming mga laruan na gawa namin
at hindi binili: trak-trakan (gawa sa rosebowl
ang katawan at darigold na maliit ang mga gulong,
"sketeng" (scooter) na bearing na maingay ang
mga gulong at de-sinkong pako para sa preno;
patining na pinitpit na tansan lang na may 2 butas
sa gitna para suotan ng sinulid (pwede pang
makipag-lagutan) ; sumpak, pilatok, boca-boca,
borador, atbp.
Di nakikialam ang mga matanda sa mga
laro ng mga bata: kasi laro nga iyon.
Maraming usong laro at maraming kasali:
laste, gagamba, turumpo, tatsing ng lata,
pera namin ay kaha ng Philip Morris, Malboro,
Champion (kahon-kahon yon!)
May dagta ang dulo ng tinting na hawak
mo para makahuli tutubi, nandadakma ka ng
palakang tetot, pero ingat ka sa palakang saging
dahil sa kulugo;
Butas na ang sakong ng Spartan mong
tsinelas - suot mo pa rin;
Namumugalgal ang pundiya ng kansolsilyo
mo kasi nakasalampak ka sa lupa.
Sa modernong buhay at sa lahat ng kasaganaan sa
high technology.. . di ba minsan nangarap ka
na rin... mas masaya noong araw!
Sana pwedeng maibalik...
Takot tayo ngayon sa buhay. Kasi maraming
napapatay, nakikidnap, maraming addict at
masasamang loob...
Noon takot lang tayo sa ating mga
magulang at mga lolo at lola. Pero ngayon, alam na
natin na mahal pala nila tayo kayat ayaw tayong mapahamak o mapariwara.. . Na uuna
silang nasasaktan pag pinapalo nila tayo...
Balik tayo sa nakaraan kahit saglit...
Bago magkaroon ng internet, computer, at
cellphone.
Noong wala pang mga drugs at malls.
Bago pa nauso ang counter strike at mga game
boys.
Tayo noon...
Tinutukoy ko ang:
harangngang taga o tumbang preso kapag maliwanag ang buwan;
Ang pagtatakip mo ng mata pero
nakasilip sa pagitan ng mga daliri pag
nanonood ka ng nakakatakot sa
"Mga Aninong Gumagalaw "
Unahan tayong sumagot sa Multiplication Table
na kabisado natin, kasi wala namang calculator.
Pag-akyat natin sa mga puno; pagkakabit
ng kulambo, lundagan sa kama ;
Pagtikwas o pagtitimba sa poso; pingga
ang pang-igib ng lalake at may dikin naman
ang ulo ng babae;
Inaasbaran ng mga suberbiyo;
Nginig na tayo pag lumabas na ang
yantok-mindoro o buntot-page.
Nai-sako ka rin ba? O kaya naglagay ka
ba ng karton
sa pwet para hindi masakit ang tsinelas o
sinturon?
Pamimili ng bato sa bigas; tinda-tindahan
na puro dahon naman; bahay-bahayan na puro
kahon; naglako ka ba ng ice-candy o pandesal noong
araw?
Karera sa takbuhan hanggang maubos ang hininga;
pagtawa hanggang sumakit ang tiyan;
Meron pa bang himbabao, kulitis at
pongapong? O kaya ang lukaok, susuwi at
espada?
Susmaryosep ang nadidinig mo pag
nagpapaligo ng bata...
Estigo santo kapag nagmamano.
Mapagod sa kakalaro, minsan mapalo;
matakot sa "berdugo" at sa "kapre";
Tuwang-tuwa kami pag tinalo ang tinale
ni itay kasi may tinola!
Yung crush mo?
Pag recess: mamimili ka sa garapon ng
tinapay -alembong, taeng-kabayo o biscocho?
Pwede ring ang sukli ay kending Vicks
(meron pang libreng singsing) o kaya nougat o
karamel;
Kung gusto mo naman - pakumbo o kaya
kariba,
mas masaya kung inuyat;
Puriko ang mantika, at mauling na ang
mukha at ubos
na ang hininga mo sa ihip kasi mahirap magpa-rikit ng apoy
Madami pa:
Masarap ang kamatis na piniga sa kamay at
lumabas
sa pagitan ng daliri para sa sawsawan; ang
palutong pag isawsaw sa sukang may siling
labuyo; ang duhat kapag inalog sa asin; ang
isa-sang isubo ang daliri kasi puno na ng
kanin...
Halo-halo: yelo, asukal at gatas lang
ang sahog;
Sakang ang lakad mo at nakasaya ka kasi
bagong tuli ka; o naghahanap ka ng chalk kasi
tinagusan ang palda mo sa eskwelahan.
Lipstick mo ay papel de hapon;
Labaha ang gamit para sa white-side-wall
na gupit;
Naglululon ka ng banig pagkagising;
matigas na amirol ang mga punda at kumot; madumi
ang manggas ng damit mo kasi doon ka
nagpapahid ng sipon, di ba? Pwede rin sa
laylayan...
May mga program kapag Lunes sa
paaralan;
May pakiling kang dala kung Biyernes
kasi magi-isis ka ng desk.
Di ba masaya? Naalala mo pa ba?
Wala nang sasaya at gaganda pa sa
panahon na yon...
Masaya noon at masaya pa rin tayo
ngayon habang ina-alaala iyon...
Di ba noon...
Ang mga desisyon ay ginagawa sa awit na
"sino ba sa dalawang ito? "
Ito ba o ito?" Pag ayaw ang resulta di
ulitin: "sino ba sa dalawang ito? Ito ba o
ito?"...
Awit muna: Penpen de Sarapen, de
kutsilyo, de almasen. How how the carabao batuten...
Presidente ng klase ay ang pinakamagaling, hindi
ang pinaka-mayaman;
Masaya na tayo basta sama-sama kahit
hati-hati sa kokonti;
Nauubos ang oras natin sa
pagku-kwentuhan, may oras tayo sa isat-isa;
Naaasar ka kapag marami kang sunog sa
sungka; kapag buro ka sa pitik-bulag o matagal
ka ng taya sa holen.
Yung matatandang kapatid ang pinaka-ayaw natin
pero sila ang tinatawag natin pag
napapa-trouble tayo.
Di natutulog si Inay, nagbabantay pag
may trangkaso tayo; meron tayong skyflakes at
Royal sa tabi at pahihigupin ng mainit na
Royco.
Kung naaalaala mo ito... nabuhay ka na
sa KAPAYAPAAN
Pustahan tayo nakangiti ka pa rin!
Kung naka-relate ka sa lahat ng nabanggit sa
itaas, ibig sabihin lang niyan ay.......... ..
MATANDA ka na! he he he
Saturday, November 14, 2009
Fish Market
Too scary,baka kami matumba sa mga rocks
It's so cold,and the waves were so big
Friday, November 13, 2009
To Warm Our Romantic Hearts
The only day an American couple spent apart in their marriage was a Monday, the day between their deaths.
Laura Presutto and husband Joseph, both 86, died one day apart this week after 61 years of marriage, according to reports from the United States.
The Cincinnati couple's daughter Donna Presutto said the bond between her parents was extraordinarily strong.
She said her mother was in declining health for months and may have held on out of a belief that her husband would be "right behind her" in death.
Laura's passing came on Sunday, reports the The Cincinnati Enquirer, just hours after doctors diagnosed her longtime mate with double pneumonia and told the family he was unlikely to live long.
Joseph died on Tuesday.
The couple met during World War II and were married in 1947.
"They have been inseparable for that entire time," Donna was quoted in their obituary.
How sweet is that?
Wednesday, November 11, 2009
Monday, November 9, 2009
Tuesday, November 3, 2009
Birthday Wishes to November Born Batchmates
A birthday can be seen as a serious or joyful time depending on one's age and one's attitude towards life. Another year has passed and we look back on failures and successes. We think about our goals for the future and reflect on the past year. These are all thoughts that may come up on a birthday, but the main thing is to use a birthday as an opportunity to celebrate life and be joyful for the chance to be with friends and family.
All the best for :
Annie Navarro Benjamin – November 8
Rolando San Jose - November 11
Belen Buenaventura Almazan - November 17
Alfredo Almazan - November 18
Anselmo Labrador - November 28
Francisco Herilla - November 30